A ja mam takie doświadczenie - miłe. Więc postanowiłem napisać. Stałem w rejestracji w przychodni MSWiA w Lublinie na ulicy Spokojnej. Obok mnie rejestrowała się starsza Pani do lekarza rodzinnego. Pani poinformowała ją, że na dzisiaj do pani doktor (nie pamiętam nazwiska) nie ma już numerków i jeżeli bardzo Pani zależy żeby dzisiaj dostać się do niej trzeba bezpośrednio w gabinecie zapytać się pani doktor czy będzie mogła dzisiaj przyjąć dodatkowo, poza numerkami. W rejestracji było bardzo dużo pacjentów i panie w recepcji miały faktycznie dużo pracy. Starsza pani odeszła od okienka - spojrzałem kątem oka była bardzo schorowana, miała ok 70 lat, oczy miała załzawione i grymas twarzy wskazywał że cierpi. Przez chwilę sam zastanawiałem się jak jej pomóc, ale w sumie nie wiedziałem jak. Dotarłem na I piętro - reepcja jest na poziomie 0. Okazało się że starsza pani przyszła na to samo piętro, ledwo krok po kroku pokonała dwa poziomy po schodach. Zachowywała się bardzo skromnie i cicho - nie należała napewno do "krzykaczek" i "lamentujących". Grzecznie zapytała się czy może wejść do gabinetu z kolejnym pacjentem. Po kilku minutach z gabinetu wyskoczyła pani doktor, zaczepiona przez starszą panią schylia się i wysłuchała. Na korytarzu było mnóstwo pacjentów, cała przychodnia prychała i kichała, obolali ludzie oblegali gabinety. Pani doktor w całym tym zamęcie zapytała głośnio i konkretnie "Jak się pani nazywa?" "Proszę tu czekać" Zbiegła piętro niżej zapewne w celu załatwienia pewnej swojej sprawy. Po chwili przypiegła pod gabinet pochyliła się nad starszą panią i orzekła że jest już zapisana i że ją dzisiaj przyjmie, a kartę właśnie zanosi do gabinetu. Uśmiech i dobry gest. Wspaniała lekarz z empatią i zrozumieniem widziała że starsza pani może cierpieć, więc przy okazji zahaczyła o rejestrację i sama zapisała 70 letniego schorowanego pacjenta. Brawo dla młodej pani doktor (lekarz rodzinny) z przychodni MSWiA w Lublinie na ulicy Spokojnej.Rafał
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz